Nu stilaan naar een eindwerk toe beslissingen nemen. De vorm van het gebouw ga ik tot zijn essentie houden : een rechthoek, geen kubus. Kwa materiaal blijf ik bij donkerrood schuurpapier als referentie naar de rode namaak-baksteen gebouwen tijdens de wandeling.
Tactiel haperig. Hoe kan ik de kille tocht sugereren? Door beweging. Van wat? Papier ? Stof ? ? Het moet iets lichts of statisch en controleerbaar zijn. En betaalbaar. Waarom geen synthetisch haar? Kleine computerfans zullen door smalle spleten die haren doen bewegen. Proberen. De twist toren is een beeld dat bijgebleven is uit de zintuiglijke tocht.
Hoog, smal, donker. Schuurpapier, tactiel materiaal die voor mij klopt met de algemene sfeer en kleur. Typerend hoe makettes vandaag nog voorgesteld worden.
Wel duidelijk: de mens bestaat gewoon niet. Huizen voor figuurtjes. Twist? voor mij twist deze toren niet genoeg. Balk van Beel - Leuven - Stéphane Beel Architecten © Luca BeelIntuitief vond ik sommige gebouwen zoals deze aangenaam en mooi, bij nader informeren gaat het over de balk van Beel. Het is evident dat het over een interessant project gaat. Toch vind ik dat het te idyllisch voorgesteld word en de ontgoocheling neemt toe als ik juist daarnaast een hoog donkerbruin gebouw in constructie ontdek...
http://www.dagvandearchitectuur.be/2015/website/programma/Vlaams-brabant/balk-van-beel Al Googelend merk ik dat Leuven de vorm heeft van een taart. Lekker of niet, het stuk dat voorgeschoteld wordt zal moeten geconsumeerd worden. Is dat een mogelijke weg die ik kan nemen?
|
CategorieënArchieven
May 2017
|