Beste vriend,
Het interesseert mij geenszins of dat gebouw al dan niet modern, nieuw of oud is in vergelijking met andere gebouwen. Het laat mij koud of de vormen ervan vroeger reeds bestonden of nooit eerder op zo'n manier samen zijn gebracht. Wat mij het essentieelste lijkt, is dat het huis - op dezelfde manier als mijn woede - noodzakelijk is. Ik wil niet mijn thuis verlaten en in de tuin bij het paviljoen aankomen om ginds te vinden wat ik hier niet heb. Ik wil niet als een oude man heen en weer geslingerd worden tussen verlangen en onmogelijkheid. Nee, ik wil niet dat u mijn verbeelding opsmukt. Ik wil geen huis als een idiote schuilhoek om in onder te duiken. Ik wil 's nachts deze tuin doorkruisen, al wandelend tussen de bomen uw gebouw naderen, de lampen aansteken en daar: mezelf ontmoeten. Brief van Juan Muñoz, opgenomen in Works in architecture: Paul Robbrecht and Hilde Daem
0 Comments
|
Droodles : Mentale wandelingen en gedachten, ontdekkingen
Archieven
March 2017
Categorieën |